คณึงนาง

        เมื่อหม่อมราชวงศ์จิรายุต้องถูกจับแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเกลียดแสนเกลียดในวัยเด็ก แต่ดันโตมาเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ ความกุลสตรีของเธอคืออันดับ ๑ นับจากผู้หญิงที่เขาเคยพบมาทั้งชีวิต

          แต่ใครจะไปรู้ว่าภายใต้ความเรียบร้อยของเธอ จะมีความเร่าร้อนบางอย่างซ่อนอยู่ เสน่ห์อันเหลือร้ายของ 'คณึงนาง' ได้มัดหัวใจลื่นราวปลาไหลของเขาของได้อยู่หมัด โดยที่เขาไม่รู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำ 

...รู้หรือไม่ว่าภายในดวงตาสองนั่น  

ฉันได้พบความอบอุ่นใจ

รู้หรือเปล่าว่าภายในรอยยิ้มของเธอ  

ฉันแอบเพ้อละเมอคร่ำครวญ...

    

        

เพลง ฉันจะฝันถึงเธอ

หม่อมราชวงศ์จิรายุ  แสงสิริ

"ทายาทเพียงหนึ่งเดียวแห่งราชสกุลแสงสิริ เจ้าของฉายาคาสโนว่าจอมเขมือบ ผู้ไม่เคยหยุดหัวใจไว้กับใคร"

คณึงนาง  สุรางคณา

"หญิงสาวผู้มีจิตใจนิ่งสงบดั่งน้ำ ในขณะเดียวกันก็มีความเหลือร้ายราวเปลวไฟซ่อนอยู่ภายใน รอคอยให้ใครบางคนมาค้นหา"

   

คุยกับนักเขียน

***ข้อความต่อไปนี้ถูกเขียนขึ้นเมื่อวันที่ ๒๗ /๓/๒๕๖๓ นะคะ

     สืบเนื่องจากนิยายเรื่องนี้นักเขียนตั้งใจจะให้เป็นแนวไทยปัจจุบัน มีกลิ่นอายความพีเรียดผสมอยู่นิด ๆ

แต่เมื่อเผยแพร่ไปแล้วมีนักอ่านบางท่านงงว่าเอ๊ะมันอยู่ในยุคไหนกันแน่หว่า 

ซึ่ง ณ จุดนี้ยอมรับเลยค่ะว่าเพราะตัวนักเขียนเองที่มันมือมากไป ภาษาเลยออกมาแนวโบราณไปหน่อย (แหะ ๆ)

และประกอบกับตัวนักเขียนเองถนัดเขียนพีเรียดอยู่แล้วด้วย

          จึงขอโอกาสนี้เปลี่ยนฉากหลังของนิยายจากยุคปัจจุบัน ไปเป็นพีเรียดโดยสมบูรณ์ ตามความถนัดของนักเขียนค่ะ

โดยเส้นเรื่องหลักยังคงเดิมนะคะ จะตัดเฉพาะฉากที่มีสิ่งอันแสดงความเป็นปัจจุบันเช่นฉากคุยโทรศัพท์  ก็อาจเปลี่ยนมาเป็นโทรเลขแทน

 

     และยุคที่จะกลายเป็นฉากหลังของนิยายเรื่อง 'คณึงนาง' ต่อไปนี้จะอยู่ในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๐๘  เป็นต้นไป 

เราก็จะได้เห็นการดำเนินชีวิตของสมัยนั้น เสน่ห์ของความพีเรียด กรรมวิธีการปรุงอาหารในยุคก่อน ๆ และอีกหลาย ๆ อย่างค่ะ

...จึงขอเรียนนักอ่านทุก ๆ ท่านเพื่อโปรดทราบ...

คุยกันต่ออีกหน่อย

***ข้อความต่อไปนี้ถูกเขียนขึ้นเมื่อวันที่ ๕ /๔/๒๕๖๓ นะคะ

ก่อนอื่นต้องกราบของพระคุณนักอ่านทุกท่าเลยนะคะที่คอมเม้นติชมผลงานของไรท์ และเนื่องจากมีนักอ่านท้วงติงเข้ามาเรื่องคำว่า 'คาสโนว่า' ที่ใช้เรียกพระเอกในเรื่อง ว่ามันออกจะดูขัดกับยุคสมัยประมาณปี พ.ศ. ๒๕๐๘ รึเปล่า ไรท์ก็เลยมานอนคิด นั่งคิด ตีลังกาคิด(พอแล้วมั้ง๕๕๕) อยู่พักนึง จึงได้ตัดสินใจหาข้อมูลเพิ่ม

จึงไปพบกับประวัติของคำว่า 'คาสโนว่า' หรือ 'Casnova' ย่อมาจากชื่อเต็มของนักเขียน นักผจญผัย และนักสตรีนิยมผู้มีชื่อเสียงของชาวเวียนนาท่านหนึ่ง ซึ่งท่านผู้นี้มีชื่อเสียงอยู่ในช่วงปี ค.ศ. 1752 - 1798 (หรือตรงกับปีพ.ศ. ๒๒๙๕ - ๒๓๔๑) ชื่อเต็ม ๆ ว่า 'Giacomo Girolamo Casnova' คนคนนี้เขามีชื่อเสียงในเรื่องการลักลอบเป็นชู้และการเอาชนะใจผู้หญิงจำนวนมาก คนในสมัยนั้นจึงให้คำว่าคาสโนว่า(Casnova) ชื่อย่อของเขา เป็นตัวแทนของผู้ชายที่หมกมุ่นกับความรัก จึงได้มีการใช้ติดปากสืบเนื่องมาถึงจนถึงปัจจุบันนั่นเอง

และเนื่องจากยุคสมัยในนิยายนั้นเป็นช่วงที่คนไทยนิยมไปเรียนต่อเมืองนอกกันอย่างครึกครื้น ประกอบกับช่วงนั้นคนไทยเปิดรับวัฒนธรรมตะวันตกมากขึ้น ดังนั้นคำว่าคาสโนว่าจึงติดมากับวัฒนธรรมตะวันตกสู่ประเทศไทยมากขึ้นนั่นเองค่ะ

อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ ที่สู้หาข้อมูลมาแบบนี้ ที่จริงก็อยากจะใช้คำว่า 'คาสโนว่า' เรียกพระเอกจริง ๆ นั่นแหล่ะ เพราะมันดูเป็นคำที่แบบ... อธิบายไม่ถูก ฟังดูแล้วมันเท่ ๆ คูล ๆ ดีน่ะค่ะ ไรท์อยากใช้คำนี้จริง ๆ ไม่เป็นไรใช่มั้ยง่าาาาา (ขออนุญาติภาษาวิบัติ555)

และส่วนเรื่องที่รีดเดอร์ท้วงมาเป็นเรื่องที่สอง คือเรื่องแฟชั่นที่นางเอกเลือกใส่เปิดตัวในบทที่ ๑ อันนี้ยอมรับค่ะว่าในสมัยนั้นไม่น่าจะมีกระโปรงหน้าสั้นหลังยาว เป็นความผิดพลาดของไรท์ที่ไม่หาข้อมูลให้ดีเสียก่อน (เก๊าขอโต๊ดดดด)

ดังนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการอ่านแล้วดูขัด ๆ จึงได้ทำการแก้ไขเรียบร้อยนะคะ ยังไงก็ฝากนิยายเรื่อง 'คณึงนาง' เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันด้วยนะคะ

***เรื่องราวในนิยายเป็นเพียงเรื่องสมมุติอันเกิดจากจินตนาการณ์ขอผู้เขียนทั้งสิ้น***

ตัวละครในเรื่องไม่มีตัวตนอยู่จริง บุคคลในภาพไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง

และไม่ได้มีเจตนาลบหลู่ ดูหมิ่น หรือทำให้ใคร หรือสถาบันใดเสื่อมเสียแต่อย่างใด

ขอขอบคุณบุคคลในภาพ

***กัญญ์ณรัณ วงศ์ขจรไกล